Ik hoor bij de generatie die is opgegroeid met het populaire ‘seventies-boekje’ “Ik ben OK jij bent OK.” Je bent goed zoals je bent. Je krijgt genoeg complimentjes , en daar hoef je niet eens zo gek veel voor te doen. Het idee was dat een positieve benadering met veel liefde en aandacht, maar weinig straf en discipline blije mensen van ons zou maken.
Vaders veranderden van strenge mannen in pak tot stoere meevoetballende jongens, en moeders werden vooral gezellig en je beste vriendin. Ook nu staan woorden als zelfwaardering, zelfacceptatie en positieve aandacht hoog in de top 10 van opvoeders en hulpverleners.
Maar er klinken opeens ook andere geluiden. Was er vorig jaar veel commotie over het boek van Tijgermoeder Amy Chua waarin een zeer strenge opvoeding vol training en discipline centraal stond, nu is er het boek “Wilskracht, de herontdekking van de grootste kracht van de mens” van psycholoog en wetenschapper Roy Baumeister.
Hij propageert een revival van wilskracht. Niet zelfwaardering maar zelfbeheersing moet leiden naar een gelukkig en succesvol leven.
Baumeister vergelijkt wilskracht met spierkracht. Net als een spier heeft wilskracht energie nodig in de vorm van glucose en kan wilskracht sterker worden door training afgewisseld met rust. Je hebt een beperkte hoeveelheid wilskracht en die moet je dus goed inzetten. Wel kan de hoeveelheid wilskracht vergroten door te blijven trainen.
Roy Baumeister explains why willpower and self-control one of the most important aspects is of individual and societal wellbeing.
Volgens Dr. Baumeister heeft mijn generatie veel minder wilskracht en zelfbeheersing dan onze calvinistische voorouders, maar gelukkig is het nooit te laat om te leren. Het boek geeft een aantal handige tips hoe je dit kunt aanpakken:
• Verander slechts één ding tegelijk, begin met iets dat niet te moeilijk is.
• Registreer je doel en vorderingen in een dagboek.
• Zorg voor voldoende voedsel en slaap.
• Begin in een periode dat je je goed en fit voelt.
• Accepteer dat je zo nu en dan zult falen.
En hoe zit het dan met de waarde van complimentjes geven en het belang van zelfvertrouwen? “Een compliment moet gebaseerd zijn op een prestatie, anders schiet je er niets mee op.” zegt Baumeister.
Dat ben ik wel met hem eens. Zelfvertrouwen zonder zelfbeheersing en zelfdiscipline kan juist negatief uitpakken. Je schat je capaciteiten hoger in dan ze werkelijk zijn en gaat risico’s aan die onverantwoord zijn. Hiervan hebben we de afgelopen jaren genoeg voorbeelden gezien in de politiek en de financiële sector.
Aan de slag dus. Wij zelfingenomen watjes moeten weer bescheiden bikkels worden!
Tineke Puyenbroek, counsellor en diëtist
