Angststoornissen kunnen behandeld worden met exposure-therapie, een van de hoofdcomponenten van cognitieve gedragstherapie. Bij exposure-therapie wordt de patiënt blootgesteld aan datgene waar hij bang voor is zonder dat de gevreesde consequentie optreedt. Dit gebeurt meestal in het echt (exposure in vivo). Met virtual reality-exposure-therapie wordt de patiënt niet blootgesteld aan echte situaties maar aan virtuele werelden. Voordeel hiervan is dat de therapeut de exposure volledig kan sturen en ervoor kan zorgen dat de exposure goed aansluit bij het angstniveau van de patiënt.