Onderzoek door het Maastrichtse onderzoeksinstituut NUTRIM heeft aangetoond dat patiënten met chronisch obstructieve longziekten (COPD) te veel buikvet hebben, zelfs patiënten die geen (zwaar) overgewicht hebben. Dit onderzoek werd op 18 juli 2012 online gepubliceerd in het internationale wetenschappelijke tijdschrift American Journal of Clinical Nutrition.
buikvetweefsel
Buikvet draagt bij aan vaatziekten
In zijn proefschrift toont Daniel Faber aan dat buikvet, dat andere eigenschappen heeft dan onderhuids vet, door interactie met de lever kan bijdragen aan een toegenomen stollingsneiging en ontsteking. Uit bloed- en vetweefselonderzoek van patiënten die een aortaoperatie ondergingen bleek bijvoorbeeld dat niet alleen de hoeveelheid, maar ook de samenstelling van het buikvet bijdraagt aan de bloedconcentraties van stollingseiwitten.
Echografisch ‘goed’ en ‘fout’ buikvet meten
Onderscheid maken tussen ‘goed’ -onderhuids- buikvet en ‘fout’ -visceraal- buikvet, dat onder de buikspieren zit en de organen omhult, is belangrijk om de risico’s op suikerziekte en hart- en vaatziekten te bepalen. In het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) is hiertoe een nieuwe, echografische methode ontwikkeld en gevalideerd. Deze methode is goedkoper en minder belastend als de CT- en MRI-scan, die vaak dit doel kunnen worden gebruikt. Onderzoekster Emanuella de Lucia Rolfe heeft aangetoond dat de echografische buikvetmeting zowel bij baby’s, kinderen als volwassenen goede resultaten geeft. De Lucia Rolfe promoveert op 30 januari 2012 aan de Rijksuniversiteit Groningen op de resultaten van haar onderzoek.
Buikvet als basis voor nieuw kraakbeen
De afdelingen plastische chirurgie en orthopedie van VU medisch centrum werken samen aan een therapie die ervoor zorgt dat het kraakbeen van versleten gewrichten weer herstelt. Deze nieuwe methode, waarbij de chirurgen gebruik maken van stamcellen uit buikvetweefsel, ziet er veelbelovend uit. Op 12 januari 2012 promoveert plastisch chirurg in opleiding Wouter Jurgens op deze methode.