Ik kan het me herinneren als de dag van gisteren: ik zat met een kennis in een café en probeerde hem uit te leggen hoe het voelt om met een depressie te leven.
Het duurde niet lang voordat hij me duidelijk begon te maken dat mijn leven zo slecht nog niet was. Ik had gewoon een beetje perspectief nodig, want het kon toch veel erger?
De gedachtegang dat mensen met een depressie pessimistisch en ondankbaar zijn, is voor mij niet nieuw. Maar toch blijft het kwetsend, vooral omdat er niets van klopt.
Ook betekent een depressie niet dat je pessimistisch van aard bent, of dat je denkt dat de wereld om jou draait. Integendeel! Je ziet de schoonheid om je heen gerust wel en ook ben je dankbaar voor die vroege lentedag, alleen ben je niet goed in staat om ervan te genieten. Vreemd? Stel je voor dat ik je benen breek en vervolgens een mooie bloem voor je neus houd. Niemand die het je kwalijk neemt dat je bent afgeleid door de pijn en niet kan genieten van dat stukje natuur. Maar dat een depressie net zo pijnlijk (of nog pijnlijker) is als een fysieke verwonding, is voor veel mensen moeilijk te bevatten. En dat maakt het leven niet alleen somber, maar ook eenzaam. En daar word je ook niet vrolijk van.
Het is prachtig verwoord, ziek worden van je ziek zijn … en dat is niet seizoensgebonden maar een heel leven lang in vele gradaties en niveaus. Dank, Nora, voor deze heldere woorden. Samen Sterk Tegen Stigma’s in de “psycho-zorg” 😉
Wij begrijpen elkaar 😉
http://www.noraderuyter.nl