In 1977 begon Jean-Louis van Opstal als longarts in het Groot Ziekengasthuis. Tijdens zijn carrière had hij duizenden mensen in zijn spreekkamer. Na ruim dertig jaar gaat hij nu met pensioen. Met een goed gevoel kijkt hij terug op zijn loopbaan.
Na zijn studie aan de universiteit van Utrecht en zijn opleiding tot longarts in het Utrechtse St. Antonius ziekenhuis, koos Van Opstal er bewust voor om in het Groot Ziekengasthuis te gaan werken. “Ook in die tijd was dit ziekenhuis al gespecialiseerd in longchirurgie. Hier waren veel specialismen met opleidingen en ik hoefde niet als solist te werken want er waren al twee collegae-longartsen. Ook waren er veel specialismen met opleiding. Dat vond ik belangrijk.” Naast zijn algemene werkzaamheden richtte Van Opstal zich op de zogenaamde interstitiële longziekten. Dit zijn aandoeningen waarbij het longweefsel door bindweefselvorming wordt aangetast, wat leidt tot kortademigheid.
Longarts Jean-Louis van Opstal
Ontwikkelingen
Van Opstal was mede initiatiefnemer van een aantal belangrijke ontwikkelingen binnen zijn maatschap. “Samen met Els Hartshoorn, interniste-hematologe, zette ik in de jaren ’80 de zogenaamde broncho-alveolaire lavage op. Dit is een soort wassing van de kleinere luchtwegen en longblaasjes. Hierdoor konden we voortaan nog beter diagnoses stellen bij de interstitiële longziekten.” Ook pleitte hij voor een regionale maatschap, die ontstond door uitbreiding met longartsen in de ziekenhuizen te Oss en Veghel. Hij was een voorstander van differentiatie binnen de groep. “In de loop der jaren breidde de maatschap uit met diverse longartsen die ervaring hadden op het gebied van longfunctie, interstitiële longziekten, oncologie, opleiding en slaap-apneusyndroom. Het is belangrijk om als maatschap elk aspect van longziekten te beheersen. Dat verhoogt de kwaliteit van de zorg.”
Kwaliteit staat voorop
De maatschap vond het verkrijgen van opleiding op het gebied van longziekten belangrijk. Door gezamenlijke inspanning en de komst van een nieuwe collega, werd dit acht jaar geleden gerealiseerd. Vanaf dat moment waren wij in staat om jonge artsen op te leiden tot longarts en meer kennis en expertise mee te geven. “Opleiding houdt je scherp en kwaliteit moet voorop staan.” Van Opstal hecht belang aan een goede samenwerking binnen de maatschap en met het team eromheen. “Iedereen staat altijd voor elkaar klaar. Daarbij laat men elkaar in zijn of haar waarde en respecteert elkaar. Dat is belangrijk.”
Warmte en aandacht
Van Opstal had een goede band met zijn patiënten. “Ik wilde er voor hen zijn, gerust stellen en een luisterend oor bieden. Ik liep altijd wel even bij hen langs op de afdeling. Dat is belangrijk, want mijns inziens gaat het – naast het vakinhoudelijke – ook om warmte en aandacht. Zo kreeg ik laatst een afscheidskaartje van een patiënt. Hij schreef dat hij hoopte na mijn vertrek weer ’n arts te krijgen die ook goed naar hem zou luisteren. ”Dat vond ik mooi.”
Van Opstal verdwijnt na zijn pensioen niet achter de geraniums. “Ik wil meer tijd besteden aan familie en vrienden. Ook ga ik meer lezen, wandelen en naar film- of toneelvoorstellingen.”
Receptie
Op donderdag 24 maart a.s. neemt dhr. Van Opstal afscheid van zijn patiënten. De feestelijke receptie start om 13.30 – 16.00 uur in de Aula van het Groot Ziekengasthuis. Aansluitend neemt hij tussen 16.30 uur en 19.00 uur afscheid van iedereen met wie hij in deze periode samenwerkte.
Dr. Opstal, ik ben U nog altijd eindeloos dankbaar voor de manier en de warmte waarmee U ons en mij hebt geholpen mijn vader edelsmid Guillaume Cordang thuis te kunnen laten overlijden.
Dat was rond Sinterklaas 1987 en daarna hebt U altijd een rol gespeeld in mijn gedachten. Ik kom U zeker op Uw afscheidsreceptie
nog persoonlijk danken.
Roosje Lampe Cordang
Dokter van Opstal,
Ook ik ben een patiente ,die U nooit zal vergeten.
Karin van Casteren
dokter lieve dokter
ik ben een patiente die ontzettend veel van je ging houden omdat je naast arts ook je mens zijn liet zien en meeleefde met verdriet en toch werd ik altijd weer gerustgesteld als ik weer eens in het ZKH lag te snakken naar adem en blij was om je te zien. Ik zal je NOOIT vergeten .Dankje wel voor al die jaren dat je mijn arts was.
groeten van Marina