Uit onderzoek van de Biometris groep van Wageningen UR blijkt dat de ‘drang’ tot afvallen al enkele maanden vóór het beginnen met een dieet aanwezig is en dat die drang al verdwijnt ruim voordat er met het dieet gestopt wordt.
Fotocredits: Guy Sie (cc)
De onderzoekers gebruikten een wiskundig computermodel dat allerlei stimuli om meer of juist minder te eten onder één noemer brengt, die aangeduid kan worden met ‘drang’.
Een beter begrip van het gevonden verschijnsel kan helpen bij het bereiken van een stabiel gezond gewicht en het voorkomen van het bekende jojo-effect.
Overgewicht is een gezondheidsrisico. Ondanks uitgebreide voorlichting slagen steeds meer mensen er niet in hun dagelijkse voedselinname in evenwicht te brengen met de hoeveelheid voedsel die dagelijks nodig is. Een belangrijke oorzaak is ongetwijfeld dat voedsel, zeker in westerse landen, vaak in ruim voldoende mate aanwezig is. De beschikbaarheid van eten is voor de meeste mensen een stimulans om te gaan eten. Het kost normaal gesproken enige zelfbeheersing om dat niet te doen, zeker als het eten er lekker uitziet. Naast dit soort externe stimuli produceert het lichaam zelf allerlei stoffen die aanzetten tot eten of het eten juist afremmen.
Onderzoekers van Wageningen UR hebben een wiskundig model gebruikt om het proces van het beheersen van het lichaamsgewicht te beschrijven. Het netto effect van alle stimuli om al dan niet te gaan eten heet in het model de ‘drang’, in het Engels aangeduid met ‘drive’. Het computermodel is gebruik voor de analyse van de gegevens van twee proefpersonen gedurende meer dan tien jaar. Het model laat zien dat de drang tot afvallen al een paar maanden vóór daadwerkelijk met een dieet wordt begonnen hoog is. En al een paar maanden voordat gestopt wordt met een dieet is de drang om af te vallen laag.
Een bekend verschijnsel bij afvallen is het jojo-effect. Nadat je bent afgevallen, val je terug in je oude patroon en kom je snel weer aan. Dat herhaalt zich en ondertussen gaat je gewicht langzaam omhoog, waardoor afvallen steeds lastiger wordt. Dat is een zogenoemd terugkoppelingseffect. Als dat effect te beïnvloeden is, kan je de schommelingen misschien beperken, of zelfs vermijden.
Twee maanden is een lange tijd als het om gewichtsverandering gaat. De uitkomst van deze studie suggereert dat er ruimte is om in die tijd bij te sturen in de goede richting. Een beter begrip van het gevonden verschijnsel kan misschien helpen in het bereiken van een leefpatroon dat tot een stabiel gezond gewicht leidt.
Meer informatie
– Reconstruction of the Drive Underlying Food Intake and Its Control by Leptin and Dieting
Kan wiskunde helpen bij afvallen? – http://t.co/9tIbsNQXHp – #overgewicht, #obesitas, @WageningenUR
— Gezondheidskrant (@Gezondheidskrnt) October 2, 2013