Nederland is goed in staat om zogenoemde sociale risico’s als arbeidsongeschiktheid, kinderopvang, of onvoldoende employability het hoofd te bieden. Dit komt door de wisselwerking tussen sociale zekerheidarrangementen van de verzorgingsstaat en regelingen binnen collectieve arbeidsovereenkomsten (CAO’s).
Dit is een van de conclusies uit het onderzoek Transforming the Dutch Welfare State van Rotterdamse sociologe dr. Mara Yerkes. Het boek wordt op woensdag 28 september 2011 gepresenteerd aan de SER, waar Alexander Rinnooy Kan het eerste exemplaar in ontvangst neemt.
Yerkes plaatst echter een kritisch kanttekening bij de verdere ontwikkeling van deze wisselwerking, waarbij zij een onderscheid maakt tussen risico’s die gezien worden als gelegen buiten de verantwoordelijkheid van individuen en risico’s die gezien worden als een gecombineerde verantwoordelijkheid van werkgevers en werknemers, bijvoorbeeld gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid.
Dergelijke risico’s worden benaderd vanuit het perspectief van de werkgelegenheid en vanuit de mogelijkheden om individuen (weer) aan het werk te krijgen of te houden. Hierdoor worden sociale rechten in Nederland aangescherpt en wordt er meer de nadruk gelegd op individuele verantwoordelijkheid. Op den duur kan dit leiden tot een toename van sociale ongelijkheid.
Het onderzoek werd gefinancierd door Stichting Instituut Gak, en bevat bijdragen van prof.dr. Romke van der Veen, dr. Hans Pruijt en Pascal Derogee, MSc. allen verbonden aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Dr. Mara Yerkes is inmiddels ook verbonden aan de Universiteit van Queensland in Australië.