Bij het verlenen van mantelzorg kan eenzaamheid gemakkelijk om de hoek komen kijken. Maar welke mantelzorgers hebben te maken met gevoelens van eenzaamheid en hoe gaat eenzaamheid onder mantelzorgers in zijn werk? Wilco Kruijswijk van het Expertisecentrum Mantelzorg schetst in het essay Uit het oog de contouren van de antwoorden op deze vragen, onder andere aan de hand van literatuuronderzoek en verhalen van mantelzorgers zelf.
Eenzaamheid onder mantelzorg verdient volgens Kruijswijk expliciet de aandacht, omdat het verlenen van zorg risico’s op gevoelens van eenzaamheid in zich draagt, onder andere vanwege het specifieke relationele aspect van zorgen. Zeker wanneer de zorg de relatie onder druk zet, bijvoorbeeld bij geestelijke achteruitgang van een partner. In sommige gevallen zijn gevoelens van eenzaamheid onder mantelzorgers te verkleinen door een klein gebaar, maar soms is meer nodig.
Tegenstrijdig
Een belangrijk aandachtspunt is een schijnbare tegenstrijdigheid: mantelzorgers hebben toch juist intensief contact met anderen, bijvoorbeeld met diegene voor wie zij zorgen of met zorgverleners? Gevoelens van eenzaamheid ontstaan volgens Kruijswijk niet alleen door veranderende (intieme) relaties, zoals met een partner, familie of goede vrienden, maar ook door de houding en reactie van professionals, collega’s, klasgenoten of kennissen. Ook kan overbelasting door het zorgen een rol spelen.
Kruijswijk wil met het essay onderzoekers, beleidsmakers en beroepskrachten informeren en inspireren over relevante aspecten van eenzaamheid die bij mantelzorgers kunnen spelen.