Wanneer je geen alcohol meer drinkt, wordt pas zichtbaar hoe onze samenleving doordrenkt is van de alcohol. Alcohol drinken is zo vanzelfsprekend dat wanneer je dat niet doet, je vreemd wordt aangekeken en als spelbreker wordt beschouwd. Zo heeft een vriendin van me onlangs een cruise gemaakt en bleek zij aan boord de enige te zijn die niet dronk! De cruise bestond voor de drinkende reizigers voornamelijk uit: kater uitslapen, ontbijt met champagne, frisse lucht happen, lunch met witte wijn en vervolgens toewerken naar het avondprogramma via de cocktailbar en wijnproeverijen. In het avondprogramma mocht iedereen kopje onder gaan. Tja, zo doen redelijke volwassenen dat op hun ‘unieke’ vakantie.
Alcohol vult zoveel gaten, zoals verveling, gebrek aan contact, eenzaamheid, angst voor verbinding. Vooral verbergt het onze onzekerheid en onhandigheid. Nog steeds gelooft het merendeel van de bevolking in het heilzame effect van alcohol. Nog steeds worden drinkers beschermd, de hand boven het hoofd gehouden door wetgeving en de sociale omgeving.
Een kennis van mij maakte kort geleden een lange vliegreis. Hij kwam naast een dronken medepassagier te zitten, in een bomvol vliegtuig. De man was zeer zichtbaar dronken en gedroeg zich reeds voor het opstijgen erg vervelend en brutaal. Toch werd deze drinker door de stewardessen voorzien van nog meer drank en werd niet ingegrepen toen de man agressief werd. Mijn kennis werd geboden om op een andere plaats te gaan zitten. Uiteindelijk werd door de purser, ergens boven de Atlantische oceaan, het hele vliegtuig droog gelegd. Wie kreeg daar de schuld van en werd er op aangekeken? Natuurlijk mijn kennis. Toch niet die dronken, lastige en agressieve man. Nee, daar hadden de medereizigers wel begrip voor.
Maar degenen van ons die niet drinken, die een bewuste keuze hebben gemaakt om zich niet meer te verdoven, juist zij worden aangesproken op hun afwijkend gedrag. Het is in onze samenleving niet normaal om geen alcohol te nuttigen in een vliegtuig, op borrels, tijdens lunches en bij een gezellig samenzijn. Het is zeker niet normaal wanneer je daarbij ook nog vraagt om niet met de gevolgen van te veel alcoholconsumptie te worden opgescheept.
Het is van de gekke dat ik, en met mij vele andere trotse niet-drinkers, overal en altijd moet uitleggen dat ik geen alcohol drink en dat ik er ook regelmatig last van heb wanneer anderen wel drinken. Vergelijk het met roken; daar is het niet meer gepast dat je rookt in het nabij zijn van anderen. Maar wel wordt van niet-drinkers verwacht dat zij alle gedragsveranderingen van mensen die drinken moeten tolereren? Dat is toch gezellig?
Auteur: Erik Stofferis
Erik Stofferis (1960) kan als geen ander echt contact maken met mensen die vastgelopen zijn. Hij weet mensen opnieuw te motiveren en een doorbraak te creëren in vastgeroeste patronen.
In Nederland is hij een autoriteit ten aanzien van alcoholverslaving en alcoholproblematiek. Hij kan zonder oordeel individuele verslavingsproblematiek plaatsen in een groter maatschappelijk kader.
In zijn werk als trainer en begeleider durft hij dichtbij te komen. Hij is direct en confronterend en schuwt geen enkel taboe of patroon dat de waarheid in de weg staat. Daardoor is hij inspirerend voor veel mensen die zoeken naar zin en essentie van hun leven.
In zijn leven is hij naast directeur van De Helderheid, getrouwd en vader van vier kinderen en geniet hij van buiten zijn en heeft een passie voor Noord Afrika en de Sahara.