Afgelopen weekend zijn we met de familie op avontuur geweest naar de dierentuin. Als je rondloopt in een willekeurige dierentuin, dan begint het op te vallen dat de vreemdste dieren gewoon loslopen en zelfs door een poortje naar buiten kunnen…
Door: Ilona Bezema
De vreemdste dieren, dat zijn wij. Zeker als het gaat over onze manier van praten met kinderen. Vreemd, heel vreemd. “Pien hand. Pien hand. PIEN hand! PIEN HAND!! Doe toch eens normaal, hand!!!” Je moet als kind haast wel telepathisch begaafd zijn om je ouders te snappen. De manier waarop ouders van nu hun kinderen van links naar rechts commanderen is bijna lachwekkend.
Het vreemdste commando is ‘doe toch eens normaal’. Wat kan een kind daarmee? Hoe weet een kind wat normaal is? Ouders van nu vinden het blijkbaar logisch dat kinderen proefondervindelijk zelf ontdekken wat wel én vooral wat niet normaal is. Of zou het kunnen dat ouders van nu werkelijk geloven dat een 2 jarige weet wat ‘normaal doen’ is?
De kans is het grootst dat ouders niet doorhebben wat ze doen maar het wel graag goed willen doen. Ouders van nu slaan met dergelijke opmerkingen de plank, met de beste bedoelingen, geweldig mis. Zonder dat ze het in de gaten hebben.
Ouders van nu vinden het blijkbaar heel normaal dat zij hun kind commanderen. Vinden ouders van nu het normaal dat zij ook gecommandeerd worden? Nee, dat dan weer niet. Ouders geven niet het voorbeeld dat ze van hun kind verwachten en meten met twee maten. Het lijkt erop dat ze niet beter weten en niet doorhebben dat ze het voor zichzelf en voor kinderen onnodig moeilijk maken.
Als ouder kun je het je kind makkelijker maken door te zeggen welk gedrag ongewenst is en welk gedrag je graag wilt zien. En er is niks mis mee om duidelijk te zijn en je kind iets te vragen. Dan geef je ook het voorbeeld hoe jij behandeld wenst te worden. Ouders van nu, onze kinderen snappen veel meer dan wij voor mogelijk houden.
Doe maar eens normaal tegen je kind en ontdek wat er gebeurt.
Pien, mag ik je hand vasthouden? Ja papa.