Tunesië, Libië, Egypte, Syrië en nu Turkije. Onze vrijdagvraag was: is er misschien een overeenkomst die ook iets zegt over de ontwikkeling van ons bewustzijn?
Ik schrok erg toen de jonge man in Tunesië zichzelf in brand zette, en was compleet verrast dat hij daarmee de Arabische lente ontstak. Hoeveel mensen zijn er intussen al in actie gekomen? Er is veel geëscaleerd, maar elk begin was een vreedzaam protest tegenoverheersing, uitbuiting en schending van grondrechten door dictatoriale regimes en autoritaire leiders, die de burgers er onder hielden door met geweld op hun angst te spelen. Door hun leven te bedreigen. En toch protesteren ze, in steeds grotere groepen, en vooral vreedzaam. Dat ze dat durven… Want de reactie van de regimes en regeringen is steeds hetzelfde: geweld en dreigen met geweld. Zo richtte Premier Erdogan van Turkijke zich tot de moeders van de demonstranten en zei: “Roep ze terug naar huis – voor hun eigen veiligheid”. De moeders antwoordden. Ze verzamelden zich op het Taksim Plein en vormden een menselijke ketting tussen de politie en de demonstranten, vlak voor het Gezi Park. “Dit is het echte ‘traan’gas”, schreef OccupyGezi op Facebook.
Geweld en dreigen met geweld maken geen indruk meer. De overeenkomst is dat er een moment komt dat je de angst voorbij bent – dat er ineens een moment is dat iedereen de angst voorbij is. Hoe kan dat? En nu we zien hoe massaal het is: zegt dat iets over de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn?
Ineens gaat het anders dan je verwacht. In Istanbul schrijft een ooggetuige: ‘De energie van de menigte die voor ons passeerde was helemaal niet bedreigend, maar er was een onderstroom van elektrische lading – en we konden niet aanvoelen waar dat toe zou kunnen leiden.’ De demonstranten op het Taksimplein blijven zich distantiëren van degenen die met stenen en Molotovcoctails gooien, ondanks het geweld van de politie. Ze geven de agenten zelfs te eten. Is dat wat je doet als je de angst voorbij bent?
Angst is een raar iets. Het kan je totaal verlammen en je aanzetten tot een prestatie die je anders nooit voor mogelijk gehouden had. Als je wel eens weg hebt moeten springen voor een aanstormende auto, weet je wat ik bedoel: je bent sneller en springt verder dan ooit. Dan is angst ook heel zinvol, want dat is precies waarvoor het is bedoeld: je leven redden. Zorgen dat je lichaam niet beschadigd raakt. Waarom zou angst je lichaam in sommige situaties dan verlammen?
Angst zorgt in feite alleen maar dat je lichaam gericht kan reageren op gevaar. Dat was vroeger altijd een bedreiging van buitenaf: door een dier, natuurgeweld, een rivaliserende stam. Daardoor is angst, ook nu nog, steeds naar buiten gericht en kan je er, als je er achter probeert te komen waarom je bang bent, aardig de mist mee in gaan. Zo herinner ik me nog goed dat ik buitensporig bang was toen er een oude satelliet in de atmosfeer zou verbranden. Er was een kans dat de brokstukken in Europa neer zouden komen. Ik werkte die dag buitenshuis en ik kon de angst dat het op ons huis zou neerkomen en onze kinderen zou doden maar niet wegredeneren. Pas toen het ding in zee gestort was en ik weer vrij kon ademhalen, werd me langzaamaan duidelijk dat mijn angst niet alleen door die satelliet veroorzaakt werd, maar dat ik het wel eens veel te druk zou kunnen hebben. Ik was oververmoeid, sliep al langer slecht en werd daardoor veel banger voor de neerstortende satelliet dan ik normaal geweest zou zijn. En toch leek mijn angst op het moment dat ik hem voelde echt heel reëel…
Angst laat je alleen maar zien dat er gevaar dreigt – en in mijn geval kwam het van binnenuit. Maar zo zit angst niet in elkaar en dus zocht ik onbewust en vanzelf een van buiten komend gevaar. Zo gezien kwam de satelliet als geroepen: mijn angst kon zich ergens op richten, op een van buiten komend gevaar. Maar zolang je daar niets mee of tegen kan doen, werkt angst verlammend. Mijn werk vlotte die dag dan ook helemaal niet.
Angst zorgt dat je op scherp komt te staan door adrenaline aan te maken. Angst werkt dan ook perfect als je direct iets kan doen: wegspringen voor gevaar. Dan is de angst ook snel over, want de adrenaline wordt verbruikt. Maar als je niets kan doen, laat angst vooral voelen dàt je niks kan doen. Machteloos, de controle kwijt, en toch moet er nog zoveel gebeuren. Ja, want angst wil vooral dat je iets dóét, nu! Het is net een programma met maar één stand: ‘Actie!!’ Maar als je niets kan doen, blijft de adrenaline hoog en zo blijf je gespannen. Op persoonlijk vlak een ware snelweg naar een burn-out. In wat groter verband gemakkelijk een aanzet tot conflicten, agressie, gevecht, bezetting, oorlog. Het gevaar komt immers altijd van de ander?
Maar er bestaat toch echt dreiging en gevaar? Zeker, maar de vraag is, hoe reëel het is. De Katharen en andere Gnostici die het Christelijk geloof bedreigen. De Joden en de Zigeuners die het Arische ras bedreigen. De massavernietigingswapens van Irak. De terroristische dreiging van Al Qaida en andere groepen, waardoor het ineens legitiem wordt al het internetverkeer te monitoren en op te slaan, zodat er een NSA datacentrum moet komen dat meer kan opslaan dan de hele wereld nu aan capaciteit heeft. ‘Hyperparanoïde’ noemde Theo Hakkert Amerika deze week in zijn column in Tubantia.
In dit blog staan inmiddels al genoeg trefwoorden om de NSA wakker te maken. Deze hoeven ze alvast niet meer te vertalen: “Wake up guys! You’re all driven bij FEAR: False Evidence Appearing Real”.
Zolang angst je (de) baas is, zal je om je heen gevaar zien. Altijd. Het maakt niet uit of dat er werkelijk is of niet. Als het er niet is, creëert angst gewoon iets dat gevaarlijk is en heel echt lijkt. Want angst kijkt altijd naar buiten, nooit naar binnen.
En dus is er altijd ‘bewijs’ voor het gevaar, moet je altijd ‘aan de slag’ om de ‘boel onder controle te houden’. Dat is de logica van de angst, die als een slang in zijn eigen staart bijt en zo een vicieuze cirkel creëert. Dat wordt mooi uitgedrukt in het letterwoord dat Roy Martina van ANGST maakte: Aangeleerde Negatieve Geloofsovertuigingen die Systematisch worden Toegepast. Een zichzelf vervullende profetie die werkt met een zichzelf versterkende overtuiging. Haar brandstof: angst. En ondertussen weet je nog steeds niet of er echt gevaar is en zo ja, wat dat dan is. Angst is niet alleen een slechte raadgever, het vertroebelt ook nog eens je blik. Waarom? Als je bang bent kijk je niet zo snel meer naar jezelf.
Dat is meteen de oplossing als je ‘de angst voorbij’ wil zijn. Je hoeft je in feite alleen te realiseren dat je bang bent. Heel simpel: gewoon voelen dat je bang bent. Je zou het hardop tegen jezelf kunnen zeggen: “Ik ben bang”. (Of beter nog: “Ik heb angst”, zodat je je niet langer met de angst identificeert.) Voel je de angst, dan accepteer je de angst, en je kijkt tegelijk naar binnen. Laat die ‘waarom’ vraag maar even zitten – dat is je verstand dat, aangedreven door de angst wil weten waarom en dus waarvóór je bang bent. Zo wordt je blik weer op ‘buiten’ gericht en dat houdt je af van kijken naar jezelf. En dat is nu gewoon alleen maar: voelen. Als je je angst durft te voelen, stroomt het snel door je heen. Als een soort elektrische lading die wegvloeit; dat is de adrenaline die niet nodig blijkt te zijn en weer wordt afgebroken. Daarna kan je meteen weer helder kijken.
Hoe simpel kan het zijn? Toch is het dat niet, want het vraagt van je dat je vanuit een ander standpunt naar jezelf, naar je eigen logica van jouw angst en je angstige gevoel kijkt. Door de enorme vlucht die het Individualiserende Bewustzijn na de Tweede Wereldoorlog in de westerse wereld heeft genomen, zijn we meer en meer op onszelf aangewezen geraakt. Als je het helemaal alleen moet zien te redden, ben je veel sneller bang dan als er een mooie, liefdevolle groep om je heen staat. Zo is het bijna gewoon geworden dat je je regelmatig angstig voelt. Maar leuk wordt het nooit, dus duwen we het weg.
‘De angst voorbij’ vraagt dan ook van je om even buiten het Individualiserend Bewustzijn te stappen. Dat doe je door je te realiseren dat angst een gevoel is dat je vraagt goed te kijken waar het gevaar zit. Is het wel buiten? Of zit het gevaar bij mij, van binnen?
Als je de angst serieus neemt door het te voelen en je stapt daarmee even uit het Individualiserende Bewustzijn, kom je òf bij het Stambewustzijn, òf bij het Verenigend Bewustzijn uit, en misschien wel bij beide. In elk geval ontstaat er direct veel meer saamhorigheid, die je dan ook in Turkije en alle landen van de Arabische lente meteen zag opbloeien.
Welke van de Bewustzijnsvormen je zo bij jezelf integreert, maakt in wezen niet eens zoveel uit. Je kijkt verder, breder en vooral veel scherper en duidelijker. Dat is bewustzijnsgroei.
Vanuit Bewustzijnsvormen gezien is wat er tijdens de Arabische lente en nu in Turkije gebeurt een heel bijzondere ontwikkeling, want het gebeurt voor het eerst in de geschiedenis op zo’n enorm grote schaal. Het lijkt net een positieve infectie, als je ziet hoe ‘de angst voorbij’ vanuit Tunesië, via Libië, Egypte, Syrië en Turkije nu naar Europa trekt. Het verschil wordt duidelijk zichtbaar. De politie in Turkije (hoewel er agenten zijn die werk weigeren) handelt vanuit de angst: actie, traangas, geweld. De burgers kijken anders, zijn niet meer bang en bieden de hardwerkende agenten eten aan…
‘De angst voorbij’ betekent niet dat je nooit meer bang zal zijn. Het is juist erkenning van je angst. Maar omdat je het herkent en weet hoe je er mee om kan gaan, krijgt angst niet meer de ruimte om je te sturen en je doen en laten te bepalen. Zo kunnen de Turkse burgers het nog heel lang volhouden.
En zo kunnen conflicten, agressie, gevechten en oorlog tot het verleden gaan behoren. De werkelijke sleutel voor veiligheid ligt niet bij regeringen, niet bij veiligheidsdiensten, niet bij NSA, niet buiten jezelf.
Maar binnen, in ieder van ons.
Krijn en Karin Koetsveld.
Krijn Koetsveld
Krijn Koetsveld (1951) heeft naast zijn werk voor Bewustzijnsvormen een praktijk als Paramedisch Natuurgeneeskundig Therapeut. Hij is de initiatiefnemer van Organisatiebureau Cobos en geeft sinds 1995 cursussen en workshop in energetisch bewustzijnswerk. Daarvoor heeft Krijn meerdere methoden ontdekt, waarvan enkele geheel nieuw zijn, en sommige zijn terug te vinden in oude geschriften zoals de Gnostische teksten. Hij is er steeds op gericht om deze oude inzichten te vertalen naar praktische methoden die gemakkelijk toe te passen zijn. Zijn persoonlijke zoektocht is mede aanleiding geweest tot het schrijven van een boek over de drie bewustzijnsvormen en het initiatief tot de activiteiten van Bewustzijnsvormen.
Meer informatie
– http://www.bewustzijnsvormen.nl
– https://www.facebook.com/bewustzijnsvormen
– http://www.cobos.nl
'De angst voorbij' – http://t.co/CV7b0VhHgj – #bewustzijn
— Gezondheidskrant (@Gezondheidskrnt) June 16, 2013