In Nederland wordt bij een kwart van de delicten een dader gearresteerd. Dit ophelderingspercentage is een maatstaf voor de kwaliteit van de opsporing en beïnvloedt het vertrouwen van burgers in politie en justitie.
Fotocredits: Mark Coggins (cc)
Een laag ophelderingspercentage laat zien dat veel daders niet gestraft worden. Het is daarom belangrijk om te weten welke factoren van invloed zijn op de kans dat daders gearresteerd worden.
Promovenda Marre Lammers onderzocht waarom sommige daders, na het plegen van meerdere delicten, worden gearresteerd en anderen aan arrestatie weten te ontkomen.
- Hoe meer delicten een dader heeft gepleegd, hoe groter de kans is dat hij of zij gearresteerd wordt;
- De ernst van de gepleegde delicten heeft geen invloed op de arrestatiekans;
- Specialistische daders hebben een kleinere kans op arrestatie dan daders die verschillende typen delicten plegen;
- Daders die in meerdere politieregio’s delicten plegen een kleinere kans hebben gearresteerd te worden dan daders die in één korps delicten plegen;
- De gemiddelde afstand tussen delicten geen invloed heeft op de kans op arrestatie.
DNA-sporen gaven de benodigde info
Lammers maakte gebruik van DNA-sporen die zijn veiliggesteld op plaatsen waar een delict plaatsvond. Als een dader op meerdere plaatsen een DNA-spoor achterlaat, is bekend waar en wanneer deze dader delicten heeft gepleegd en wat voor type delicten het waren, ook als de dader niet gearresteerd is. Met behulp van DNA-sporen kunnen series delicten van niet gearresteerde daders vergeleken worden met series delicten van wel gearresteerde daders.
Marre Lammers promoveert 23 januari 2014 aan de Vrije Universiteit Amsterdam op haar proefschrift ‘Catch me if you can. Using DNA traces to study the influence of offending behavior on the probability of arrest’.
Waarom worden sommige daders wel gearresteerd en anderen juist niet – http://t.co/T4uoat8vj5 – @Politie
— Gezondheidskrant (@Gezondheidskrnt) 13 januari 2014