De afronding van de contractering in de ziekenhuiszorg verloopt traag. Dat hangt samen met de overgang naar een systeem van prestatiebekostiging en onwennigheid tussen verzekeraars en ziekenhuizen over de nieuwe inkoop van zorg. Dat constateert de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) in een analyse van het contracteringproces in de ziekenhuiszorg voor de minister van VWS. Verzekeraars en ziekenhuizen zetten zich in om te zorgen dat patiënten en consumenten geen nadelige gevolgen ondervinden van de contractering.
De ziekenhuizen en verzekeraars onderhandelen nog over de inkoop van zorg in 2012. Zij hadden in het Bestuurlijk Hoofdlijnenakkoord met de minister 1 april als deadline afgesproken, maar het definitief afsluiten van contracten vordert langzaam.
Als voornaamste inhoudelijke knelpunten noemen de brancheorganisaties van ziekenhuizen en verzekeraars: onderlinge discussies over de doorleverplicht (de verplichting van ziekenhuizen zorg te leveren als het met de verzekeraar afgesproken plafond bereikt is), het percentage dat een ziekenhuis mag groeien en de verschuiving in de marktaandelen van de verzekeraar doordat verzekerden zijn overgestapt naar een andere verzekeraar.
Het is aan partijen onderling om hier goede afspraken over te maken, er is immers sprake van contracteervrijheid tussen ziekenhuizen en verzekeraars. Brancheorganisaties hebben wel voorgesteld dat zij collectief een tijdpad voor de onderhandelingen afspreken, zoals de termijn waarbinnen partijen op elkaars bod reageren en een einddatum voor de contractering. De NZa stelt de minister voor dat de partijen bij het Hoofdlijnenakkoord hier aanvullende afspraken over maken.
Consumenten moeten weten waar zij aan toe zijn. De NZa ziet erop toe dat de belangen van consumenten gewaarborgd zijn. Zo moet ondanks de trage contractering de zorg toegankelijk zijn voor de consument.
De NZa heeft de zorgverzekeraars en ziekenhuizen eind maart een brief gestuurd welke informatie zij verplicht aan patiënten en consumenten moeten melden. Zo moeten verzekeraars aan hun verzekerden bekendmaken welke zorgaanbieders zij gecontracteerd hebben en voor welke behandelingen consumenten mogelijk moeten bijbetalen. Ziekenhuizen moeten aangeven welke tarieven zij in rekening brengen als een verzekeraar een bepaalde behandeling bij hen niet vergoedt.