De overheid moet zijn rol als beheerder van het basispakket in de zorg verder versterken door het wettelijke instrumentarium uit te breiden. Dat stelt prof.dr. Bert Boer van het instituut Beleid & Management Gezondheidszorg (iBMG) in zijn oratie ‘Keuzen in de zorg: waarheid en waarden’ op vrijdag 14 november 2014. Hij aanvaardt daarmee het ambt van bijzonder hoogleraar Beleid en Onderzoek voor Beheer van het Basispakket Zorg vanwege het Zorginstituut Nederland aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Op dit moment zorgen de ontbrekende schakels in het wettelijke gebouw ervoor dat de overheid te vaak in een onderhandelende positie komt, in plaats van een kaderstellende, agenderende positie waarin uiteindelijk ook publieke beslissingen kunnen vallen. Voor de keuzen in de zorg is het nodig om meer verbindingen te leggen tussen de wetenschappelijke en maatschappelijke beoordeling, tussen de beleidsinstrumenten van de overheid en die van de medische professie, tussen beleid en onderzoek in de zorg. En tenslotte tussen het medische en het patiëntenperspectief in de spreekkamer.
Oplossingen
Prof.dr. Bert Boer ziet een aantal manieren om de rol van de overheid te versterken. Zo moet het debat worden gevoerd over de keuzecriteria voor vergoeding vanuit het basispakket. De resultaten daarvan moeten wettelijk worden vastgelegd. Daarnaast is het belangrijk dat de begeleide toelating van zorginnovaties tot het basispakket op een betere manier wordt geregeld. De informatievoorziening ten behoeve van evaluaties moet een integraal onderdeel worden van de zorgprestatie. Tenslotte moet de overheid ervoor zorgen dat de specifieke indicatiebepalingen voor de vergoeding van interventies zo nodig vanuit het basispakket wettelijk worden vastgelegd.
Onderzoeksagenda
De nieuwe leerstoel zal fungeren als ‘vliegwiel’ voor onderzoek naar de beleidsmatige inbedding van en de besluitvorming over het basispakket. De resultaten van het onderzoek zullen leiden tot verdere ontwikkeling van methoden van pakketbeheer, inclusief de wetenschappelijke voeding van pakketbeslissingen. Dat heeft verbetering aan ‘beide kanten’ tot gevolg: zowel van de processen waarmee het beleid tot stand komt, als van de manier waarop onderzoek ten behoeve van het beleid wordt gekozen en uitgevoerd.