Elk kind reageert anders als zijn ouders doodziek blijken te zijn. In Ben effe weg, Borstkanker in een pubergezin lees je het verhaal van een gelukkig gezin waarin vader Rob nog niet is bijgekomen van een open hartoperatie als moeder Irene hoort dat zij borstkanker heeft. Daar sta je dan met jezelf, je ziekte en ook nog eens drie puberkinderen met hun turbulente levens. Het eerste exemplaar van het boek is vandaag officieel overhandigd aan mevrouw S. (Sandra) Kloezen, directeur Borstkankervereniging Nederland.
Borstkanker heeft in elk (puber)gezin een grote invloed en laat zijn sporen achter. Inmiddels krijgt ongeveer één op de acht vrouwen borstkanker en zijn er jaarlijks zo’n honderd mannen bij wie deze diagnose wordt gesteld. Degene die het betreft, wordt fysiek en mentaal zwaar op de proef gesteld. Er volgt een korter of langer traject in de medische wereld. “En wat is mijn kans op overleven?”, vraagt de getroffene zich af. De kinderen worden -noodgedwongen- snel wijzer. En ook de relatie met de partner verandert.
Familie Boogaard (Foto: Bettina Traas)
In Ben effe weg is te lezen en te zien hoe Irene, Rob en hun kinderen (Iris 16 jaar, Bart 14 jaar en Dirk 12 jaar) deze crisissituatie met elkaar hebben doorstaan. Door de openhartige e-mails van Irene tijdens haar ziekte krijgt de lezer een nuchter maar ook ontroerend beeld van een ontredderd gezin, dat ondanks alles staat als een huis. Interviews met en foto’s van haar gezin, mensen uit haar omgeving en Irene zelf illustreren het verhaal.
Irene zonder pruik (Foto: Bettina Traas)
Praktisch en positief
Vanaf het moment van de diagnose borstkanker is Irene praktisch en positief omgegaan met alle vragen van vrienden, ouders en schoonouders, kennissen en buren. Ze heeft gedurende haar intensieve behandeling van negen maanden (april tot december 2009) met chemo, operatie en bestralingen, ruim twintig e-mails geschreven. Over het waarom van de borstamputatie en de onontkoombaarheid van het okseltoilet. En wat er in de chemoperiode en tijdens de bestralingen is gebeurd. Informatie over het klinische ziekte- en behandelproces, dat ze in begrijpelijke (medische) details heeft beschreven. Door Irene’s manier van communiceren, met hoofd en hart, wist de naaste omgeving heel duidelijk wat haar en het gezin bezighield. En niet in de laatste plaats, hoe dat alles heeft ingegrepen op het ‘vrouw zijn’ van Irene.
In Ben effe weg, Borstkanker in een pubergezin is in negen hoofdstukken de ‘agenda van negen maanden’ ziek zijn beschreven, met alles wat er rationeel en emotioneel mee te maken heeft. Het boek is tegelijkertijd educatief en vol met praktische tips. Een hart onder de riem voor lotgenoten, hun kinderen, familie, buren en vrienden.
Reacties van lezers:
“De manier van schrijven heeft mij ontroerd en ik moest af en toe een traantje wegpinken.”
“Ik heb er zoveel van geleerd; heel informatief.”
“Eindelijk weet ik wat een chemokuur inhoudt.”
“Ik durf nu toch echt veel makkelijker met haar te praten, omdat ik zo’n beetje weet hoe het Irene vergaat.”
Het boek is op een bijzondere wijze vormgegeven met veel foto’s, illustraties en als een ‘agenda’ gebonden met een dichte ringband (gesloten ‘Wire-0’) en een harde kaft. Van ieder verkocht boek wordt twee euro gedoneerd aan Stichting A Sister’s Hope, die geld inzamelt voor borstkankeronderzoek. Het boek is verkrijgbaar via de boekhandel en via de website www.beneffeweg.nl.
ISBN 978-90-816195-1-6, verkoopprijs €17,95.