Op oudejaarsavond keken we naar de uitzending van de Top 2000. Vol van oliebollen en hapjes zaten we voor de TV uit te buiken met de champgane nog onder de kurk en keken naar de veertigplussers die dwepend meezongen met Boudewijn de Groot. Ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij! Ze keken gelukzaliger dan ik ooit heb gezien in de kerkkoren van de Evangelische Omroep.
Maar de boodschap vond ik eerlijk gezegd wat armoedig. Is dat alles waar we nog in geloven? Alleen jij en ik? Samen met de gordijnen dicht? En hoeveel van die zingende stelletjes zijn over tien jaar nog bij elkaar? bedacht ik cynisch.