Ik geloof in….

Op oudejaarsavond keken we naar de uitzending van de Top 2000. Vol van oliebollen en hapjes zaten we voor de TV uit te buiken met de champgane nog onder de kurk en keken naar de veertigplussers die dwepend meezongen met Boudewijn de Groot. Ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij! Ze keken gelukzaliger dan ik ooit heb gezien in de kerkkoren van de Evangelische Omroep.

Hand+FlowerFoto: Lenny Hong

Maar de boodschap vond ik eerlijk gezegd wat armoedig. Is dat alles waar we nog in geloven? Alleen jij en ik? Samen met de gordijnen dicht? En hoeveel van die zingende stelletjes zijn over tien jaar nog bij elkaar? bedacht ik cynisch.

Lees meer

“Luister naar je pen”

“Lief dagboek, als je tot voorzitster van de Damesclub wilt worden gekozen, moet je af en toe je trots opzij zetten en dingen doen die je eigenlijk niet zo leuk vindt….. “. Zo begint een bladzijde uit het dagboek van Katrien Duck.

Reisdagboek

Wat een wijze woorden van die eend op hoge hakken. Zij was ooit mijn inspiratiebron. Door haar begon ik op mijn tiende aan mijn eerste dagboek. Het was een roze van Holly Hobbie met een gouden slotje en een piepklein sleuteltje en (nep)goud op snede.

Lees meer

Stilte!

Na drie weken Indonesië had ik weer even zin in een avondje Nederlandse televisie, en zo kwam ik terecht bij TVlab. Ik zag een nieuw concept van Arie Boomsma waarin hij een stel BN’ers nu eens niet liet dansen of van een duikplank springen, nee, ze moesten gewoon hun mond houden, stil zijn, en wel 36 uur lang. Wat een verademing! Helaas werd de stilte gevuld door een voice over die het hele programma vol babbelde. De BN’ers hadden het soms moeilijk, maar na afloop waren ze enthousiast; Goh, stil zijn, dat zouden we vaker moeten doen!

Lees meer

Mindfull of onbewust

Laatst was ik in de mooie boekhandel Rozhanitsa in Kampen. Ik was daar voor een workshop en in de pauze liep ik wat langs de rijen boeken. Niet dat ik ergens naar op zoek was, het was meer een manier om de tijd te doden. Ik pakte een boek van Ap Dijksterhuis: “ Het slimme onbewuste”. Waarom dit boek? Was het de mooie blauwe kleur en het plaatje van de ijsberg wat me aansprak? Of was ik onbewust op zoek naar een boek over een thema waar ik onbewust al een tijd mee bezig was, namelijk het onbewuste?

Lees meer

Ouderenzorg op maat?

Vorige week las ik deze drie berichten in de krant;

– 35% van de ouderen die thuiszorg ontvangen is ondervoed
– 62% van de artsen geeft aan vaak te lang door te behandelen
– Schippers wil verspilling in zorg aanpakken

Ogenschijnlijk drie totaal verschillende berichten, maar in het voorbeeld in het artikel over ondervoeding in de Volkskrant van 6 juni komen ze samen. Een vrouw van 86 jaar is door haar zorgregisseur volgens het protocol Snaq65+ gewikt en gewogen en ondervoed bevonden. Hier werd gelijk naar gehandeld. Dagelijks krijgt mevrouw energierijke puddinkjes van Nutricia (toevallig sponsor van SNAQ65+) voorgeschoteld.

Lees meer

Zelfwaardering of zelfbeheersing, wat maakt gelukkiger?

Ik hoor bij de generatie die is opgegroeid met het populaire ‘seventies-boekje’ “Ik ben OK jij bent OK.” Je bent goed zoals je bent. Je krijgt genoeg complimentjes , en daar hoef je niet eens zo gek veel voor te doen. Het idee was dat een positieve benadering met veel liefde en aandacht, maar weinig straf en discipline blije mensen van ons zou maken.

Vaders veranderden van strenge mannen in pak tot stoere meevoetballende jongens, en moeders werden vooral gezellig en je beste vriendin. Ook nu staan woorden als zelfwaardering, zelfacceptatie en positieve aandacht hoog in de top 10 van opvoeders en hulpverleners.

Lees meer

Balanceren op één been

Counselling begint meestal met de formulering van een hulpvraag. Wat wil je en waar heb je de hulp van een counsellor bij nodig? Nog helemaal niet makkelijk om dat in één vraag te formuleren. Voor iedereen is de vraag weer anders, maar één woord komt in bijna alle hulpvragen terug en dat is ‘balans’. Iedereen wil ‘lekker in balans’ zijn. En ik moet toegeven, dat klinkt goed.

Bij ‘lekker in balans’ zie ik die reclame voor me met een slanke vrouw balancerend op een paal terwijl ze met 1 vinger een pak suikervrije drinkyoghurt omhoog houdt. De zon schijnt, haar knappe man en schattige kinderen kijken bewonderend toe en de hond rent vrolijk rond.

Tja, zo willen we allemaal wel in balans zijn. “Wat bedoel je daar precies mee, balans?” vraag ik in mijn rol als counsellor. Waar het vaak op neer komt is dat we een heel volle agenda hebben en diverse rollen vervullen. We willen uitblinken in ons werk, de relatie goed houden, er zijn voor de kinderen en alles doen wat nodig is om gezond en fit en mooi te blijven, en vooral ook veel ontspannen en genieten. Dat is me nogal een wensenlijstje.

Lees meer