Bijna 14.000 chronisch zieken en ouderen hebben moeite om hun eigen bijdragen voor langdurige zorg en ondersteuning thuis of in een instelling te betalen. Zij hebben een betalingsregeling bij het CAK, de instantie die deze bijdragen int voor gemeenten en Rijk. Het CAK (Centraal Administratie Kantoor) schakelde vorig jaar incassobureaus in om in totaal voor bijna 20 miljoen aan openstaande zorgrekeningen te innen.
Dat blijkt uit cijfers die Omroep MAX heeft opgevraagd bij het CAK. Deze instantie int de eigen bijdragen die langdurig zieken en ouderen sinds 2015 moeten betalen. Het gaat dan om hulp vanuit de gemeente, volgens de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Ook int het CAK de eigen bijdragen voor verpleegzorg via de Wet Langdurige Zorg (WLZ). Het gaat in beide gevallen om zorg en ondersteuning die voorheen onder de AWBZ viel. In totaal inde het CAK in 2016 voor 2,2 miljard euro aan eigen bijdragen voor Wmo en Wlz.
De nieuwe cijfers van het CAK betreffen een andere problematiek dan de 290.000 mensen die de premie voor hun zorgverzekering niet kunnen of willen betalen. Deze mensen hebben zes maanden of langer hun zorgpremie niet betaald.
In december hadden 9.474 mensen een betalingsregeling met het CAK wegens openstaande rekeningen voor Wmo-zorg, zoals huishoudelijke hulp of begeleiding vanwege hersenletsel door een beroerte. Gemiddeld moeten deze mensen maandelijks €62 per persoon van hun openstaande schuld bij het CAK afbetalen. In totaal 4.344 mensen hadden een betalingsregeling omdat ze eigen bijdragen voor intensieve (verpleeg)zorg volgens de Wlz niet hadden betaald. Per schuldenaar gaat het hier om gemiddeld €132 per maand.
Het Nationaal Zorgdebat van MAX portretteert maandagvanavond 23 januari 2016 om 20.25 uur mensen die worstelen met de hoge eigen bijdragen voor zorg en ondersteuning. Die eigen bijdragen, die inkomensafhankelijk zijn, lopen voor chronisch zieken en ouderen met een middeninkomen op tot honderden euro’s per maand, en soms nog meer.
Het programma toont hoe 50-plussers en ouderen de dupe zijn van bezuinigingen en hervormingen in de zorg. In het programma komen voorbeelden aan de orde van mensen die de eigen bijdragen niet meer kunnen betalen.
Mensen als het echtpaar Annet Zinke en René Graas uit Aalten. Beiden zijn chronisch patiënt. Hun zorgkosten zijn door de eigen bijdrage aan het CAK onbetaalbaar geworden. Zij moeten maandelijks €449 betalen voor Wmo-ondersteuning van multi-patiënt René, die als gevolg van een herseninfarct niet-aangeboren hersenletsel heeft. Het CAK int die eigen bijdrage voor hun gemeente. Als gevolg hiervan zit het echtpaar uit Aalten nu in de schulden. René: “Ik wil wel betalen, maar ik kan het niet. Deze torenhoge kosten, dat moet stoppen!”.
Een ander echtpaar, Wessel en Romy van den Anker uit Ede, vertelt tijdens het Nationaal Zorgdebat dat ze twee maanden achter lopen met hun eigen bijdrage voor de Wlz. Die moeten ze betalen aan het CAK omdat Romy door een hersenaandoening in een verpleeghuis zit. Wessel, over hun financiële problemen door de hoge zorgkosten: “Je sociale leven gaat kapot. Je bent beiden ziek, je wordt beiden gestraft”.
Sinds 2015 betalen honderdduizenden Nederlanders een eigen bijdrage voor zorg en ondersteuning aan het CAK. In 2016 telde het CAK in totaal 582.998 mensen die zo’n eigen bijdrage moesten betalen voor Wmo-ondersteuning via hun gemeente. Afgelopen jaar waren er 317.865 klanten die een eigen bijdrage moesten betalen voor Wlz-zorg, zoals zorg in een verpleeghuis.